Sevgimizin ateşi kor kor olur, alevlenir.
Çisil çisil akar yağmurlarda yüreğimize.
Hiç bir ateş söndüremez içimizdeki yangını.
Özlemek, özlemindir, özlemimdir…
Sevgimize can katar, büyüdükçe büyür…
Ay’a yıldızlara bakıp seni düşünürüm,
Çünkü sen benim en parlak kutup yıldızımsın,
Anlatılamaz yaşanır dediğimiz o andır.
Oysa halen onu düşünüyorsam,
Özleniyorsa eğer özlenen,
Kimdir diye düşünüyorsan
O sevgilidir yardır
Yüreğime sığdıramadığım,
Dalından koparamadığım portakal çiçeğimdir…
Şair yüreğimden söküp de atamadığım
Kalbim var ya, işte senin sevgini
Taşıyacak kadar kocaman bir yüreğe sahiptir.
Özlüyorum seni, düşlüyorum...
Düşlerinden uyandığım an,
Özlemlerin başlıyor içten içe.
Gökyüzünde yıldızlara bakıyorum
Bana yakın olmayı istersin, özlersin diye .
Özlemektir aslında kurduğumuz umutlarımız…
Resmini çiziyorum baktığım her yana.
Özlüyorum bakışlarını, seni özlüyorum…
Hikmet Metin Çavdar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder